© Shutterstock.com
Een summier schimmeltje dat een werelderfgoedsite > aan het verbouwen is? Jazeker, en het is ook nog eens een onbedoeld cadeautje van Amerikanen uit de Tweede Wereldoorlog. De Yanks stapelden hun munitiekisten zeventig jaar terug op de Provençaalse kaden om het de nazi’s in Frankrijk lastig te gaan maken. Maar daarmee begon ook de onheilspellende opmars van de chancre coloré. > Dit zwammetje liftte eerst vanuit Afrika mee in het hout van die munitiekisten. Daarna in dwergstap (traject van zestig jaar!) op weg naar de platanenweelde van het Canal du Midi >.
© Shutterstock.com
Neervallend groen
Het paddestoeltje nestelt zich nu gulzig in de sapaderen van de platanen die tienduizenden malen het kanaal behangen. Al eeuwenlang en in lange rijen geven de platanen het Canal du Midi schaduw en allure. Nu knettert de motorzaag en worden de gevelde bomen verbrand daar waar ze horizontaal gaan. Is dat jammer? Ja, natuurlijk, want zonder de dubbele heg van platanen > krimpt het kanaal qua romantische sfeer. En dat is nu juist het aantrekkelijke voor al die toeristen > die zich er met hun houseboats > vermaken.
© Shutterstock.com
Even Apel... eh, Pyreneeën bellen
Wat te doen om nog iets van deze florale antiquiteit te redden? Wellicht opnieuw vrouwen uit de Pyreneeën halen? Dat deden de 17e-eeuwse ingenieurs ook toen ze het Canal du Midi lieten graven. In eerste instantie om de dames manden met aarde te laten tillen. De hydraulische problemen > waar de ingenieurs geen oplossing voor hadden, werden en-passant opgelost door deze boerenvrouwen. Die waren het thuis in de hoge bergen gewend om met hellingen en water te werken. Alleen zo konden ze goed irrigeren, de dorpsbronnen laten draaien en de wasplaatsen nat houden.
Vrouwen halen om het kanaal te redden. Misschien kan er nu een dame extra mee, ook uit de Pyreneeën. Uit Lourdes. Een zegening kan het Canal du Midi beslist gebruiken.