© Shutterstock.com
Sabeltandtijger en wolharige neushoorn? Duw er een setje mammoeten tussen, gooi er een grotleeuw en nog een paar honderd van die vierpotige moordmachines bij en voilá, je hebt het grootste kunstwerk van deze aardkloot te pakken. In de Grotte Chauvet >, al in 1994 ontdekt in de zuidelijke Ardèche en tot voor kort alleen via een filmpje uitgebaat.
© Shutterstock.com
De tand des tijds en de adem des toerist
Dat kunstwerk met die aftandse, want circa dertigduizend jaar oude carnivoren hangt dus nergens. Het is bevroren op 8000 m2 rotswand en je mag er ook beslist niet naar kijken. Dat is voorbehouden aan geleerde heren en dames met academische papieren. De aanwas van toeristen in de kunstgrot zou veel teveel vuil en dus microben onder de zolen meeslepen. En al die wasemende toeristen zouden de grotschilderingen de schrik van koolzuur bezorgen. De les van Lascaux > is geleerd, toeristen verslijten grotkunst letterlijk...
© Shutterstock.com
Down under, in het derivaat
Daar is tegenwoordig gelukkig een oplossing voor. De Rank Xerox methode... kopiëren maar. Mocht zo’n zestig miljoen euro kosten. De kopie Lascaux II heeft in dat opzicht gewerkt en ook voor de Grotte Chauvet > in de Ardèche (waar al die wildebeesten over de rotswand galopperen) werd dat vanaf mei 2015 feit. In de heuvels boven kanohoofdstad Vallon-Pont-d’Arc is nu het wereldwonder als kopie toegankelijk. Klein applaus: niet alleen de rotsschilderingen zijn minutieus gelijk aan de originele, ook alle andere spelonkische omstandigheden zijn gekopieerd.
Prehistorische kopiekunst, dus - maar in een mechanisch herschapen wereld mét vocht, duisternis en kou. Alle zintuigen mogen genieten van de kunst, nietwaar? Nou nog wachten op de eerste speleologische academicus die zich vergist en de verkeerde grot binnenwandelt...