© Concepting Culture
Stel je voor: als toerist beweeg je je overdag in het Rijksmuseum richting Nachtwacht, mes in de aanslag. Dan snijd je zonder enige gêne een reepje doek uit het kunstwerk, vouwt het als zakdoek in je broekzak en keert huiswaarts. Niet dat je in de buurt van je voordeurdrempel komt, natuurlijk…
Kunst om mee te nemen
Berlijn heeft geen Nachtwacht maar had wel ‘haar’ Mauer. > Delen daarvan salueren nog verticaal hoewel deze betonrotsen van binnenuit al ruftend rotten. Een van de artistieke landmarks van Berlijn is de East Side Gallery > op die muur. Kort gezegd een immens lang ‘stripverhaal’ in graffiti vol Kaltkrieg-krampen en politiek terugtrapvermogen. Deze parade van kunstwerken gaf slechts acte de présence na de val van de Muur. Na het ineenstorten van de DDR balden kunstenaars samen bij het muurdeel tussen Ostbahnhof en Oberbaumbrücke. Ze werkten aan een 1,3 kilometer tellend kunstwerk waar monumentenbeheer nu over waakt.
‘Immobielienhaie zu Fischmehl!’
Toeristisch werd dit langste kunstwerk ter wereld een hype. Nogal wat toeristen grepen naar de beitel om een brokje Kunst-Mauer tot souvenir terug te houwen. Al dat gehak en gebreek deed het openbare kunstwerk geen goed. Ook het opspuiten van tags veegde de Muur naar shabby. Een opgespoten laklaag mocht niet echt baten. De opfrisrenovatie van 2009 hielp wel. Het nieuwe gevaar kruipt nu uit mediaspelonken. Want daar waar dit restant muur loopt, is een al flagrant mediacircus > in de maak. Met geplande bouw voor mediamagnaten en appartementenuitbaters.
Tachtig procent van de Berlijners is tegen afbraak van dit sublieme muurtraject. Helpt het? In Berlijn draait het maar om één ding: torenkranen die draaiend nieuwe gevels omhoogzetten. Mediaspree versus de kunst… de Muur gaat nogmaals vallen. De nieuwe generatie Trümmerfrauen (dé puinruimers uit de jaren na WO II) mag komen opdraven.