Ze hadden al het Nationale Park van de South Downs >. Vol dauwvijvers en drizzle weather. En de Britten werden daarna nogmaals gelauwerd: een deel van dit natuurpark kreeg de beschermende status van biosfeergebied. En dan niet ver weg van bewoonde gebieden, maar zelfs die huizenhopen omvattend. Zo zijn Brighton >, Hove >, Lewes > en andere plaatsen ineens onderdeel van het Brighton and Lewes Downs Biosphere Reserve >.
© Shutterstock.com
Zien de kleine miljoen inwoners Van Greater Brighton dan ineens ook al dat heerlijke ingroene en ecologische als een aqua-euforische heiland neerdalen tussen hun vuilcontainers, parkeervakken en mansions? Nou, nee natuurlijk, want waar eenmaal gebouwd is, beperkt het groen zich veelal tot scheuren in het beton en klimmertjes aan de gevels. Maar in dit geval toch ook wel een beetje ja, eigenlijk ook wel. Want de situatie maakt veel duidelijk, heuvels die afdalen tot in de stad, en een klimaatverandering die zich roert; met hoos- en stortbuien die rap de helling af komen en zomaar het wagenpark van de banden lichten tot een drijvende vloot en opgeslagen aardappels in de kelders als ongereguleerde biljartballen rond laten drijven.
Bij heftige waterstromen dient Brighton voorbereid te zijn. De stad ligt nu eenmaal aan het eind van de glijbaan en heeft ook al genoeg water bij de voordeur, met een knarsende kiezelmat > ervoor. De gemeentecalculators becijferen dat rond 2050 al zo’n negentig miljoen liter water in de uitgaansstad bij uitstek binnenstroomt. Flooding all over, dus. Wint de bierstroom het dan nog van het water? Een van de oplossingen om de non-alcoholische vloeibaarheden van de South Downs op te vangen, is de regentuin >.
© Shutterstock.com
Kan het nog Engelser? Waar in Frankrijk de zonnepatio uitnodigt voor een apéritif en in Italië de terrazza voor een prosecco, daar komt de Brit met een regentuin aanzetten. Die is dan ook niet bedoeld voor een genoeglijke high tea tussen de showers door, maar dient als aarden spons de toevloed van South Downs-water op te vangen. Het is een van de aandachtspunten van Brighton om de komende waterproblematiek te beheersen. De gedachten gaan ook naar herstel van bestaand, nu ook bevervriendelijk > wetland, naar de oude moerassen en boomaanplant. Nieuwe beukjes die de krijtruggen gaan kragen.
Ook het veel kleinere Lewes, rustiek genesteld tussen de heuvels van de South Downs, ziet de zondvloed komen en gaat nu pareren. Lewes stimuleert niet alleen groot door regentuinen te promoten maar pakt ook ‘klein’ uit door het aantal plantenbakken te bevorderen, voor die mensen die het zonder lawn of zelfs achtertuintje moeten doen.
© Shutterstock.com
Regen hoort bij Engeland en is van alle tijden. De showers van weleer veranderen door de climat change wel meer in stortdouches. Downpours die zwepen over het kalkrijke grasland van de South Downs. Een van de grote voetsnelwegen van Engeland doorkruist dat land: de South Downs Way (163 km) >, een national trail tussen Winchester en Bournemouth. In het natuurreservaat zelf loopt de route zo’n 30 km dwars door de schapenkuddes en grof met vuurstenen bezaaide graspoeven. De route loopt wel met een hoge boog om Brighton heen met een verval van zo’n 180 meter. Waterglijbaan, dus.
Het is er ook wel eens droog. Dan is het wandelgebied op haar mooist, als de Devyl’s Dyke > haar schrale valleigroef toont, en er zijn meer van dit soort spooky spots > in het natuurpark! Of als in het Ditchling Beacon Nature Reserve > de muskusorchidee overeind komt. En hoewel Brighton en Hove en ook Lewes cultuurhistorische pareltjes zijn, is het niet erg om die links te laten liggen en je slechts te laten leiden door de richtingkruizen van de South Downs Way >. Als je genoeglijk bramen snoepend doorstapt, heb je dit pad binnen het natuurreservaat in twee dagen van Upper Beading tot aan Southease onder de zolen gekregen. Halverwege wachten vriendelijke lodges zuidelijk van Ditchling voor de overnachting maar qua prijsstelling is het wel even slikken. Het loont dan ook het omweggetje naar Ditchling > zelf te maken. Hier zijn nog hotelletjes te vinden met tweepersoonskamers voor 90 tot 160 euro. Of zegt de beurs dat het wild kamperen wordt? Overdag wuift en beweegt de natuur rond je voeten, van segrijnslak tot gaspeldoorn, van kleurig vliegend puttertje tot het wit trillende bloeisel van het herderstasje. Ook minder snel te spotten dieren proberen je te vermijden zoals de vos en de das.
Er is zoveel natuur dat zelfs de twee streepjes op je mobiel wel eens willen wegvallen. Maar… soms ook zoveel meelopers dat je het best de zaterdag en zondag mijdt! Want dan regent het soms wandelaars op deze hoogten. Om ook de echte regen zo ver mogelijk van je te houden, is mei een goede wandelmaand.
© Shutterstock.com
Bucket down of niet, elke wandelaar krijgt voorbij Southease uiteindelijk nog het verplichte waterminnende kadootje van de South Downs. Het rumoer van de branding. De kalkkliffen van de kust. Met zoevende zilverreigers, de vuurstenen grindstort tegen het Engelse Kanaal en die onmiskenbare geur van zeewiersekshormoon. En ook al waan je je alleen, je bent het niet. Zeven zusters > kijken met je mee naar zee, zeven witgesteven dames.